Ik weet nog zo goed, dat ik in het jaar 2002 besloot om zelfstandig verder te gaan. Na een hele mooie periode van werken bij V&D en Marca Mode (onderdeel van C&A), wilde ik verder gaan met mijn passie: “mensen verder brengen”. In de jaren die er na kwamen, heb ik vaak nagedacht, waar die passie vandaan kwam. Eigenlijk was dat niet zo vreemd. Vanaf mijn 19e jaar ben ik mensen tegen gekomen, die mij het gunden om mijzelf te ontwikkelen. Bij V&D heb ik bijna drie jaar lang de Middenkader Opleiding gedaan. Op veel verschillende afdelingen gewerkt, maar vooral op de “gordijnstoffen afdeling”. Ik weet nog zo goed dat ik dat helemaal niks vond. Tussen echte vakmensen van boven de 50 jaar, als guppie van 19 leiding moeten leren geven. Pfff, daar heb ik echt geleerd, om mensen voor mij te winnen, want op kennis zou ik het nooit hebben gered. Ik heb leidinggevenden gehad, die ik wel kon schieten, maar zij schoten nooit op mij. Wel kreeg ik les in leidinggeven van mensen met die echte oude stempel! Niet zeuren, maar werken voor je geld. Bij Marca Mode heb ik alle stappen van het bedrijf mogen zien. Van verkoop medewerker tot bedrijfsleider naar HRM en Marketing, maar ook uiteindelijk de verantwoording krijgen over ruim 650 medewerkers en 37 winkels. Toen dat laatste gebeurde was ik 32 jaar. Wat een machtige tijd en wat hebben we daar gescoord.

Tja en toen wilde ik verder. Weer iets anders, maar wel mijn hart volgen. Dat heb ik gedaan. Dure lease-auto aan de kant gezet en op mijn fietsie aan de slag. Soms met de auto van Woutera klanten bezoeken. Eén ding heb ik daar weer zeker mee geleerd. Ik dacht dat de hele wereld op mij zat te wachten en dat bleek echt niet zo te zijn! Maar ineens heb je raak. Dat moment dat Ger Loogman mij op maandagmorgen een mailtje stuurde met de vraag of ik zijn Teamleiders van de wasstraat wilde gaan begeleiden en opleiden. Dat was wel het moment dat ik in de tank- en autowas wereld binnenkwam.

Inmiddels ben ik al 15 jaar bezig met MBO-opleidingen in deze branche. Ik geloof, dat ik al wel honderden diploma’s heb mogen uitreiken. Ook heb ik er veel leuke contacten aan overgehouden. Het allerbelangrijkste is, dat ik tot op de dag van vandaag mensen mag ontwikkelen op hun vakgebied. Tja en dat is het allerleukste wat er is!

Groetjes,

Kees