Heb jij dat ook wel eens mee gemaakt. Zo’n moment dat je wel door de grond kunt zakken of dat je het liefst onzichtbaar zou zijn. Ik kan hem mij nog zo goed herinneren.
Kort nadat ik bij Ger Loogman was gestart om zijn Teamleiders van de wasstraat te begeleiden, maar om ook Personeelszaken op te zetten binnen Loogman, stelde hij mij de vraag of ik ook eens iets wilde presenteren bij de BOVAG. Ik had al vrij snel “ja” gezegd, maar had nog geen idee van wat er van mij werd verwacht. Ik bleek op het jaarcongres van de Autowas afdeling een presentatie over opleidingen te moeten verzorgen. De contacten met de BOVAG waren vrij snel gelegd. Ik kreeg 15 minuten en tijdens die vijftien minuten zou ik een kort rollenspel doen en een kleine presentatie over mijn beeld van het opleiden van mensen in de carwash. Ik had mij voorbereid en het moment was daar!
Samen met een acteur deden we een rollenspel over verkopen in de wasstraat. Tja, toen al. Ik verbaasde mij toen al over het feit, dat men afrekende en nooit verkocht. Daar wilde ik iets aan gaan veranderen! Verder liet ik in een presentatie het verschil zien, tussen een bemande en een onbemande waslokatie. Echter ik had wat foto’s gemaakt van een oude locatie bij mij in de buurt. Die foto’s (lees locatie) kwam er niet zo best vanaf. Ineens stond er een man op in een volle zaal. Hij zei:”Beste Kees, dat is mijn locatie en ik ben hier niet zo blij mee. Niet blij, omdat je hem zo slecht in beeld brengt”.
Oh, ik kon wel door de grond zakken op dat moment. Ik had er nooit aan gedacht, dat de eigenaar ook wel eens aangesloten kon zijn bij de BOVAG. Wat stom van mij!
Zelf heb ik mij er wel uit gekletst op die dag, maar die man was zo boos, dat hij de volgende dag zijn lidmaatschap van de BOVAG heeft opgezegd. Ik kan mij voorstellen dat de BOVAG toen niet zo blij met mij was. Ik heb daarna nooit meer zo maar foto’s, ergens of van iemand gemaakt en die ongevraagd gebruikt. Mmmmm, misschien wel jeugdig overmoed he!
Groetjes,
Kees
